در یک کشف علمی جدید، محققان دانشگاه توهو ژاپن دریافتند که مقادیر سالمی از چربی احشایی – چربی‌ای که اندام‌های داخلی بدن را احاطه می‌کند – می‌تواند به حفظ سلامت مغز کمک کند. این پژوهش نشان می‌دهد که برخلاف تصور عمومی که همیشه چربی شکمی را مضر می‌دانست، وجود متعادل آن می‌تواند در پیشگیری از زوال شناختی و حفظ عملکرد مغز نقش موثری داشته باشد.
چربی احشایی و نقش آن در حفظ فاکتور نورون‌زایی BDNF
بر اساس یافته‌های این مطالعه، بافت چربی احشایی به حفظ سطح مناسب از پروتئینی حیاتی به نام فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز (BDNF) در مغز کمک می‌کند.
BDNF همانند یک “کود مغزی” عمل می‌کند که برای رشد نورون‌ها، زنده ماندن سلول‌های مغزی و ایجاد ارتباطات عصبی جدید ضروری است.
سطح بالاتر BDNF به معنای عملکرد بهتر حافظه، یادگیری و سلامت کلی مغز است، اما با افزایش سن، سطح این پروتئین به طور طبیعی کاهش می‌یابد که می‌تواند به مشکلاتی مانند کاهش حافظه و زوال شناختی منجر شود.
پروتئین CX3CL1؛ حلقه ارتباطی میان چربی شکم و سلامت مغز
محققان متوجه شدند که چربی احشایی از طریق تولید یک پروتئین خاص به نام CX3CL1، نقش مهمی در حفظ سطح BDNF در مغز ایفا می‌کند.
در موش‌های جوان، چربی شکمی آنها میزان بالایی از پروتئین CX3CL1 تولید می‌کند که به حفظ قدرت مغزی آنها کمک می‌کند. اما با بالا رفتن سن، میزان چربی شکمی و سطح CX3CL1 کاهش می‌یابد که به دنبال آن سطح BDNF نیز افت می‌کند.
برای آزمایش این نظریه، دانشمندان به طور مصنوعی سطح CX3CL1 را در موش‌های جوان کاهش دادند و مشاهده کردند که سطح BDNF نیز کاهش یافته و علائم پیری زودرس در مغز آنها ظاهر شد. از سوی دیگر، تزریق CX3CL1 اضافی به موش‌های مسن باعث شد که سطح BDNF مغزی آنها به حالت طبیعی بازگردد.
چربی احشایی؛ مفید یا مضر؟
هرچند این پژوهش فواید مقادیر متعادلی از چربی احشایی را برای سلامت مغز نشان می‌دهد، باید توجه داشت که چربی احشایی اضافی همچنان با مشکلاتی نظیر بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲ و اختلالات متابولیک ارتباط مستقیم دارد. بنابراین، حفظ تعادل در میزان چربی احشایی برای بهره‌مندی از فواید آن بدون مواجهه با خطرات اضافی اهمیت دارد.
نتیجه‌گیری
این تحقیق پیشگامانه از دانشگاه توهو ژاپن نشان می‌دهد که چربی شکم در حد متعادل می‌تواند به عنوان یک حامی قدرتمند سلامت مغز عمل کند. با حفظ مقادیر مناسب چربی احشایی و مراقبت از بدن از طریق ورزش و تغذیه مناسب، می‌توان علاوه بر کاهش خطر بیماری‌های متابولیک، فرایند پیری مغز را نیز کندتر کرد.
